tag:blogger.com,1999:blog-41190517993235301842024-03-13T15:45:16.464+01:00Facet w QuchniMęskie gotowanieUnknownnoreply@blogger.comBlogger137125tag:blogger.com,1999:blog-4119051799323530184.post-30998569709864061352020-07-31T12:52:00.001+02:002020-07-31T12:52:05.830+02:00Ogórki małosolne z wora<div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-7Nyh8QVtsuE/XyP3ycHpkaI/AAAAAAAAGgA/g4yMQf3hSzQLQtalBOqjCP3rFmSXp7ZDQCNcBGAsYHQ/s475/ogorki.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="322" data-original-width="475" src="https://1.bp.blogspot.com/-7Nyh8QVtsuE/XyP3ycHpkaI/AAAAAAAAGgA/g4yMQf3hSzQLQtalBOqjCP3rFmSXp7ZDQCNcBGAsYHQ/s0/ogorki.jpg" /></a></div><b><br /></b></div><div><b><br /></b></div><b>Któż nie lubi ogórków małosolnych? Wszyscy lubią. W dodatku ogórki małosolne robi się bardzo prosto. Ale najlepsze w tym wszystkim jest to, że można zrobić je jeszcze prościej!</b><div><br /></div><div><b>Potrzebujemy:</b></div><div><ul style="text-align: left;"><li>Ogórki</li><li>Koperek</li><li>Czosnek</li><li>Sól</li><li>Worek foliowy</li></ul><div>Ogórki należy umyć, obciąć dupki i ponacinać w krzyżyk. Potem wszystkie składniki wkładamy do worka, worek zawiązujemy w supełek i wrzucamy do lodówki na kilka godzin (8-20 godzin, w zależności od tego, jak bardzo nam się spieszy). </div></div><div><br /></div><div>Po tym czasie mamy ogórki małosolne. </div><div><br /></div>
<iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" frameborder="0" height="476" scrolling="no" src="https://www.facebook.com/plugins/video.php?href=https%3A%2F%2Fwww.facebook.com%2Fprepperspodcast%2Fvideos%2F294464062001393%2F&show_text=0&width=476" style="border: none; overflow: hidden;" width="476"></iframe>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4119051799323530184.post-78802245927086649722018-07-14T17:45:00.000+02:002018-07-14T17:45:35.947+02:00Pad thai - przepis łatwy i smaczny<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-1kb_2OnUkTg/W0oYBczA72I/AAAAAAAAFpI/zQySR5VDO2AXww0pAkDrvXsbGH0N88QGQCLcBGAs/s1600/20180714_153943.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1600" height="360" src="https://1.bp.blogspot.com/-1kb_2OnUkTg/W0oYBczA72I/AAAAAAAAFpI/zQySR5VDO2AXww0pAkDrvXsbGH0N88QGQCLcBGAs/s640/20180714_153943.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
Musiałem kilka razy zrobić coś, co smakowało tak sobie, by w końcu opracować przepis na... PAD THAI DOSKONAŁY!!!! A w dodatku łatwy.<br />
<br />
Potrzebujemy (porcja dla 2 osób albo dla mnie):<br />
<br />
<ul>
<li>jedną cebulę,</li>
<li>kilka ząbków czosnku (4-5),</li>
<li>olej,</li>
<li>1 limonkę,</li>
<li>2 łyżki sosu rybnego,</li>
<li>makaron ryżowy,</li>
<li>2 jajka,</li>
<li>wkład (kurczak, krewetki, indyk... kto co preferuje),</li>
<li>chili,</li>
<li>szczypior albo dymkę,</li>
<li>kolendrę,</li>
<li>orzechy (ja tam lubię z nerkowcami)</li>
</ul>
<div>
Najlepiej zacząć od wrzucenia makaronu do ciepłej wody (jedni mówią, że do zimnej, inni, że do gorącej. Ja mówię, że do ciepłej i jest git ;). </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Kroimy cebulę i rzucamy na rozgrzany tłuszcz. Gdy się lekko przyrumieni, wrzucamy kurczaka/indyka/krewetki. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Do miseczki wyciskamy całą limonkę i wlewamy 2 łyżki sosu rybnego (duże... nie przejmujcie się smrodem... tak pachnie pad thai!). Tak powstały sosik wlewamy na patelnię, gdy tylko mięso się zetnie. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Czosnek drobno siekamy, najlepiej wcześniej, żeby uwolnił swoje walory. Gdy już wlejemy sos, możemy wrzucić także i czosnek. Sypiemy chili, ile kto lubi. Ale z mojego doświadczenia wynika, że sporo.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Po dokładnym przemieszaniu składników, robimy taki manewr: wszystko, co mamy na patelni, przesuwamy na jej jedną połowę. Na drugą wbijamy 2 jajka i czekamy, aż się zetną. Jajka powinny mieć konsystencję jajek, więc zanim się nie zetną, nie mieszamy. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Gdy się zetną, mieszamy wszystko, wrzucamy namoczony wcześniej makaron i dolewamy wody, żeby makaron dobrze zmiękł. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Teraz akcja przenosi się na stół. Orzechy tłuczemy kopystką albo czymś takim na drobno. Szczypior lub dymkę siekamy.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
I teraz rzecz NAJWAŻNIEJSZA: kolendra. Dużo kolendry. Naprawdę dużo kolendry. Siekamy</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Porcję pad thai nakładamy na talerz, obsypujemy hojnie i obficie orzechami, szczypiorem i ... </div>
<div>
K O L E N D R Ą.... </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Zmacznego.</div>
<br />
<br />Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4119051799323530184.post-28019241570595230112015-12-26T19:21:00.001+01:002015-12-26T19:21:13.944+01:00Domowa chałwa słonecznikowa z rodzynkami<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-5NP1qL1sb0c/Vn7ZVadLFDI/AAAAAAAAFVk/VfVNfQJhhYU/s1600/chalwa1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="426" src="http://1.bp.blogspot.com/-5NP1qL1sb0c/Vn7ZVadLFDI/AAAAAAAAFVk/VfVNfQJhhYU/s640/chalwa1.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
Niewiele jest słodyczy, dla których warto rujnować swoje zdrowie. W zasadzie są dwa: ptasie mleczko i chałwa. Mam dobrą wiadomość - domowa chałwa wcale nie jest taka szkodliwa. W odróżnieniu od sklepowej, domowa jest na miodzie i zawiera same zdrowe składniki.<br />
<br />
Aby zrobić przepyszną, domową, zdrową chałwę, należy wziąć ziarna słonecznika (łuskane) i uprażyć na patelni. To potencjalna sytuacja zagrożenia życia, więc należy to robić bardzo ostrożnie.<br />
<br />
Uprażony słonecznik wrzucamy do czegoś, z pomocą czego można by to zmienić w proszek. Np. do młynka do mielenia kawy albo do miksera.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-Hjjfl1ghrsA/Vn7Z9ydtQHI/AAAAAAAAFVs/ABeyc8FsTvs/s1600/chalwa2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="426" src="http://1.bp.blogspot.com/-Hjjfl1ghrsA/Vn7Z9ydtQHI/AAAAAAAAFVs/ABeyc8FsTvs/s640/chalwa2.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Od razu zaznaczam, że mikser się spali, więc może warto rozważyć młynek do kawy. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Do zmiksowanych ziaren słonecznika dodajemy kilka łyżek miodu (nie za mało, nie za dużo.. musi być w sam raz!) oraz rodzynki. I znów to miksujemy do czasu, aż mikser się zepsuje. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-txfU9axlFuI/Vn7aUPOElFI/AAAAAAAAFV0/ja2RTb8AdN4/s1600/chalwa3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="http://1.bp.blogspot.com/-txfU9axlFuI/Vn7aUPOElFI/AAAAAAAAFV0/ja2RTb8AdN4/s640/chalwa3.jpg" width="426" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Po zmiksowaniu reszty składników przekładamy chałwę do jakiegoś pojemnika lub zawijamy w sreberko i wsadzamy do lodówki, żeby stężała. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Po kilku godzinach mona spożywać i zapewniam was, że nie powstrzymacie się przed wtranszoleniem całej na raz!</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<br />Unknownnoreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-4119051799323530184.post-15921154335335167292015-08-19T18:42:00.002+02:002015-08-19T18:45:32.455+02:00Behemoth Profanum Black Ipa <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-INqvbPDDsIo/VdSx4sMaLmI/AAAAAAAAFPA/ZCGm8Ad9xMs/s1600/_MG_0380.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="426" src="http://1.bp.blogspot.com/-INqvbPDDsIo/VdSx4sMaLmI/AAAAAAAAFPA/ZCGm8Ad9xMs/s640/_MG_0380.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
<b>Otwierając butelkę Behemotha należy włączyć także muzykę zespołu Behemoth. Tak się bowiem składa, że nazwa trunku jest nieprzypadkowa - browar Perun zrobił piwo firmowane przez zespół słynnego Nergala od Dody. Muszę przyznać, że oba zjawiska są dla mnie nowe - black ipa i muzyka Behemoth. W pewnym sensie jestem profanem. </b><br />
<b><br /></b>
Nie znam się. Piwo jest drogie. Dupy jakoś szczególnie nie urywa, ale podoba mi się jego charakter. Zasmakowawszy różnych gatunków piw ciężko przepuścić przez gardło zwyczajnego eurolagera. Człowiek zaczyna chcieć czegoś więcej. No i Behemoth daje intensywne, bogate wrażenia, których nie uświadczymy pijając właśnie te pospolite trunki.<br />
<br />
Otwarciu butelki towarzyszy bardzo przyjemny, intensywny zapach. Piwo ma bardzo ładny, ciemny kolor i stosunkowo niewiele pianki w kolorze kremy kawowej. Na etykiecie napisane jest, że urzeka wyraźnie cytrusowym aromatem oraz
smakiem kawy i czekolady. Z wyrazistą goryczką. Goryczka rzeczywiście
jest wyrazista. Niby kawę i czekoladę czuć, ale mi te smaki bardziej
kojarzą się z karmelem i palonym słodem, co w sumie jest chyba
naturalne.<br />
<br />
Na uwagę zasługuje bardzo klimatyczne opracowanie graficzne. Osobiście nie odczuwam potrzeby sięgnięcia po raz drugi po Behemoth Profanum, ale zaintrygował mnie sam browar Perun. W swojej ofercie mają trunki, których nazwy rozbudzają fantazję: Sabat Czarownic, Noc Kupały, Licho nie śpi czy Orzechowy Gaj. Idzie za tym wszystkim naprawdę fajna koncepcja marketingowa i dobry storytelling. Z Behemothem* zobaczę się znów nieprędko. Z Perunem - mam nadzieję - prędzej.<br />
<br />
* - z piwem, bo muzyczka przyjemna. <br />
<br />
<br />Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4119051799323530184.post-34346603384536906792015-07-04T16:31:00.004+02:002015-07-04T16:31:57.634+02:00Orzechówka majorska<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-PEU7mPqwrbo/VZftcpONcgI/AAAAAAAAFNU/iKuVn_Prhk8/s1600/_MG_9545.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-PEU7mPqwrbo/VZftcpONcgI/AAAAAAAAFNU/iKuVn_Prhk8/s1600/_MG_9545.JPG" /></a></div>
<br />
<b>Korzystając z okazji, że były orzechy, postanowiłem zrobić porządek w nalewkach (tzn. wylać do kibla co bardziej nieudane eksperymenty). Powstałą przestrzeń barkową mogę zagospodarować w bardziej sensowny sposób (i zagospodaruję!). </b><br />
<br />
Orzechówka majorska to w zasadzie zwykła orzechówka. Trzeba narwać zielonych orzechów, pokroić i zalać spirytusem. Ludzie mówią, że 7 na pół litra spirytu, ale ja tam w to nie wierzę! Dałem 9 na 200 ml. Sądzę też, że cukier jest zbędny. Może dzięki temu powstanie nalewka, którą będzie się dało pić.<br />
<br />
A majorska, bo człowiek, od którego kupiliśmy działkę, okazał się być emerytowanym pilotem w stopniu majora. Latał na Antonowie An-2 i nawet jest sławny w kręgach lotnictwa transportowego. To nie byle co! Jak nalewka się uwarzy wypiję zdrowie majora. Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4119051799323530184.post-60680176382775150882015-06-21T15:59:00.002+02:002015-06-21T15:59:27.809+02:00Somersby - piwo dla kogo?<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-44OSlGWRXxI/VYbBSaGPPPI/AAAAAAAAFM8/qPcgWVVzO64/s1600/_MG_9505.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="426" src="http://4.bp.blogspot.com/-44OSlGWRXxI/VYbBSaGPPPI/AAAAAAAAFM8/qPcgWVVzO64/s640/_MG_9505.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
<b>Jeżeli zaglądasz od czasu do czasu na mojego bloga, wiesz że jak chcę sobie urządzić bekę z niemęskiego piwa, to nawiązuję do somersberga. Jestem barbarzyńcą, ale cywilizowanym. Postanowiłem przekonać się na własnej skórze, o czym mówię. </b><br />
<br />
Nigdy nie lubiłem wynalazków, ale to może tylko głupie zacięcie. Somersby smakuje jak jabłkowa huba buba. Od razu przypomniały mi się dawne czasy. Bardzo, bardzo dawne czasy. Uśmiechnąłem się sam do siebie i łyknąłem jeszcze.<br />
<br />
Wiecie, co mnie wkurza? Wysyp piw "rzemieślniczych" i prawdziwy wysyp znawców piw. Okazuje się, że co drugi, to znawca. Powiem wam coś - dla mnie każde smakuje tak samo. Mniej lub bardziej dobre, ale ogólnie rzecz biorąc wisi mi to. Centralnie dynda koło sznurka. Mogę pić eurolagery. Wprowadzają mnie w taki sam chill jak piwa czeskie, belgijskie czy niemieckie.<br />
<br />
Daleki jestem od stwierdzenia, że wszystkie napoje piwopodobne są ok, ale jeżeli mam być szczery, to Somersby pozytywnie mnie zaskoczył. Oczywiście po takie piwo sięgają pewnie głównie metro-hipsterzy i już sam ten fakt woła o pomstę do nieba, ale nie jest to czynnik, który totalnie skreśla somersberga. Myślę, że od czasu do czasu, w ramach chillu, to nic złego... a na pewno nic bardziej złego niż piwo bezalkoholowe.<br />
<br />
Somersberg ma 4 koma 5, czym mnie zaskoczył. Sądziłem, że raczej bliżej 2 koma 5. Ktoś tam ma jednak głowę na karku! <br />
<br />
Istnieją okoliczności, w których Somersby jest jak znalazł. Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4119051799323530184.post-38846484214014092552015-06-20T15:07:00.002+02:002015-06-20T15:11:12.001+02:00Żeberka BBQ z piekarnika<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-fArquffCCE8/VYVi0srCc6I/AAAAAAAAFMc/mIgsZjQttjQ/s1600/zeberka.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="426" src="http://1.bp.blogspot.com/-fArquffCCE8/VYVi0srCc6I/AAAAAAAAFMc/mIgsZjQttjQ/s640/zeberka.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<b>Statystyczny Polak zna sos BBQ z pewnego fast foodu serwującego kurczaki. Powiedzmy, że nie jestem jego fanem (tamtego konkretnego sosu)... </b><br />
<b><br /></b>Postanowiłem zaszaleć. Kupiłem kilo żeberek od świni, sos BBQ. Resztę miałem w domu. I teraz dość istotna sprawa: amerykanie traktują żeberka BBQ bardzo poważnie. Istnieją strony internetowe poświęcone tylko i wyłącznie żeberkom BBQ. Przepisów jest setki i trudno stwierdzić, który jest najlepszy. Wystarczy jednak nakreślić kilka ogólnych zasad, aby nie zepsuć tego dania (np. wbrew temu, co piszą inni, nie gotujemy żeberek przed pieczeniem). <br />
<br />
Świninę trzeba porządnie umyć. Żeberka mają to do siebie, że są krojone piłą. Malutkie odłamki kości mogą tkwić gdzieś w mięsie. Niektórzy piszą też o odcinaniu tej błonki z dołu. Jest to jednak zadanie karkołomne. Ja dałem sobie spokój.<br />
<br />
Później marynujemy. Można na sucho i na mokro. Ja wybrałem na mokro, bo wydaje mi się to dużo sensowniejsze. Przyprawy dajemy według uznania: oliwa, sól, zioła, curry, sos BBQ, miód, czosnek, pieprz cayenne (czyli papryka)... Wiele przepisów mówi także o whisky tudzież burbonie. Myślę, że nie ma sensu się rozdrabniać na marynowanie przez dwie godzinki. Zdecydowanie lepiej zostawić to na noc.<br />
<br />
Robiąc żeberka w piekarniku, lepiej je najpierw obsmażyć. Głównie chodzi o stronę górną. Na dole jest i tak ta błonka, której nie jemy (chyba, że ktoś lubi).<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-pYeT2UDg8YU/VYVk9bAqajI/AAAAAAAAFMo/UukhEv9UVK4/s1600/_MG_9491.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="426" src="http://2.bp.blogspot.com/-pYeT2UDg8YU/VYVk9bAqajI/AAAAAAAAFMo/UukhEv9UVK4/s640/_MG_9491.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
Wstępnie obsmażone żeberka zawijamy w folię, uprzednio zalawszy marynatą (tak, tak... nie może się zmarnować!!!) i wrzucamy do piekarnika na 2-3 godzinki. Tak naprawdę to chyba nic nie stoi na przeszkodzie, aby się piekło nawet i 4 godziny. Żeberka są cholernie tłuste. Może się to cholerstwo jakoś wytopi.<br />
<br />
Podajemy oczywiście z sosem BBQ i krwią naszych politycznych przeciwników. <br />
<br />Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4119051799323530184.post-84451858896668329472015-02-22T20:07:00.003+01:002015-02-22T20:07:41.346+01:00Domowe pyzy z mięsem - również dla najmłodszych (1+)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-0Owk0LKwXes/VOomzPBJk8I/AAAAAAAAFBs/_H8M-Pf0vKg/s1600/pzy1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-0Owk0LKwXes/VOomzPBJk8I/AAAAAAAAFBs/_H8M-Pf0vKg/s1600/pzy1.jpg" height="426" width="640" /> </a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Karmienie delikwenta (tudzież w moim przypadku delikwentki), która ma cztery zęby na krzyż i chce poznawać nowe smaki, nie jest rzeczą prostą. Jednakowoż oto z pomocą przychodzą stare, dobre, ludowe potrawy np. pyzy z mięsem. </b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Z góry zaznaczam, że jest to dobra potrawa dla całej rodzinki, bo zasadniczo jest smaczna, pozwala się najeść i zasadniczo jest tak zdrowa jak składniki, które w niej umieścimy. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<h3 class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Mięsiwo</h3>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-UzgizOINGcA/VOoncO5o8nI/AAAAAAAAFB0/k4IMmu4hcWc/s1600/pzy3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-UzgizOINGcA/VOoncO5o8nI/AAAAAAAAFB0/k4IMmu4hcWc/s1600/pzy3.jpg" height="425" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
To, co będzie zawierał farsz, w dużej mierze zależy od nas. Najlepszy dla malucha będzie zapewne drób, choć sam drób bywa suchy. Może to być kurczak, na którym wcześniej ugotowaliśmy zupę. Obieramy go i mielimy wszystko, co nadaje się do spożycia, oprócz skóry (w skórze gromadzą się pióra). Całość rozdrabniamy z pomocą blendera. Można odrobinę przyprawić, co z pewnością poprawi walory smakowe, ale jeżeli ma to jeść ktoś niepełnoletni (mniej więcej o jakieś 17 lat), to za dużo raczej nie możemy poszaleć.</div>
<h3 class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></h3>
<h3 class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Kluchy</h3>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-jkkR7RYenL8/VOooLtcE4KI/AAAAAAAAFB8/gpoqwrMzDjk/s1600/pzy2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-jkkR7RYenL8/VOooLtcE4KI/AAAAAAAAFB8/gpoqwrMzDjk/s1600/pzy2.jpg" height="426" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Ciasto robi się jak do klusek śląskich - wcześniej gotujemy ziemniaki, a potem mieszamy z mąką ziemniaczaną dając 4 części ziemniaków i 1 mąki. Lepimy placki, do środka dajemy kulkę mięsa, zaklejamy i formujemy kulę. Całość należy wrzucić na osolony wrzątek. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Powinno wyglądać to tak:</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-Je-VOUQmQsE/VOoofT9tC-I/AAAAAAAAFCE/e-3C3uAgOGk/s1600/pzy4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-Je-VOUQmQsE/VOoofT9tC-I/AAAAAAAAFCE/e-3C3uAgOGk/s1600/pzy4.jpg" height="426" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
Jeżeli wypłynie, to znaczy, że się udało, jak nie to nie.<br />
<br />
Podawać polane roztopionym masełkiem, obowiązkowo z jakimś warzywkiem, żeby się żona nie czepiała (warzywko dyskretnie zgniatamy widelczykiem, żeby optycznie się zmniejszyło, a potem mówimy "ale się napchałem jak świnia" i wyrzucamy wraz z resztkami do śmietnika... NIE MA ZA CO!!!).<br />
<br />Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4119051799323530184.post-22982339419998579502014-11-15T19:16:00.000+01:002014-11-15T19:16:26.273+01:00Tajska zupa kokosowo-dyniowa<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-6iIc691BZdI/VGeVQbdWP8I/AAAAAAAAE8k/5pECA4Or1ug/s1600/_MG_5977.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-6iIc691BZdI/VGeVQbdWP8I/AAAAAAAAE8k/5pECA4Or1ug/s1600/_MG_5977.jpg" height="426" width="640" /></a></div>
<b><br /></b>
<b>Ta zupa chodziła za mną jak zboczeniec po ciemnym zaułku od czasu, gdy przeczytałem wpis na jej temat na najlepszym blogu kulinarnym (niestety chyba nieaktywnym) tj. <a href="http://gotujzcthulhu.wordpress.com/2012/11/09/krem-z-dyni-po-tajsku/" target="_blank">gotuj z cthulhu</a>. Jak łatwo sprawdzić, zupa ta łaziła za mną od dwóch lat. </b><br />
<br />
Co do takiej zupy potrzeba?<br />
<ul>
<li>dynię</li>
<li>puszkę mleka kokosowego</li>
<li>bulion</li>
<li>imbir w proszku</li>
<li>curry</li>
<li>sól</li>
<li>ostra papryka</li>
<li>czosnek </li>
<li>pieprz cayenne</li>
<li>limonki</li>
</ul>
<br />
To mój wariant. Gotuj z Cthulhu podaje nieco inny przepis, aczkolwiek wiadomo jak to jest. Prawdziwi mężczyźni nie pytają o drogę i nie korzystają z przepisów. Jak ktoś potrzebuje bardziej precyzyjnej informacji, niech sobie poszuka na jakimś prawdziwym blogu kulinarnym :)<br />
<br />
Dynię przerąbujemy na pół. I teraz jest taki patent, że kładziemy do piekarnika (jak na zdjęciu powyżej) i pieczemy. Dynia upieczona jest mięciutka i wyskrobuje się ją łyżeczką jak prostatę. Moja żona parę lat temu złamała nóż na dyni i teraz ma uraz, więc piecze.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-gouH2tb5txk/VGeWkNNF6wI/AAAAAAAAE8w/otHO6kJkaCs/s1600/_MG_5974.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-gouH2tb5txk/VGeWkNNF6wI/AAAAAAAAE8w/otHO6kJkaCs/s1600/_MG_5974.jpg" height="426" width="640" /></a></div>
<br />
Gotuj z Cthulu pisał o kostce rosołowej. Też chciałem jej użyć, ale okazało się, że nasza rodzina nie używa kostek rosołowych. Więc zrobiłem naprędce bulion warzywny z odrobiną oliwy. Później okazało się też, że nie ma połowy składników, więc poszedłem do sklepu.<br />
<br />
Dynię wraz z mlekiem kokosowym potraktowałem blenderem. Powstała cudownie aksamitna masa o dość przyjemnym smaku. Trzeba wam wiedzieć, że dynia jest bardzo zdrowa. Zawiera dużo czegoś tam i w ogóle.<br />
<br />
Cudownie aksamitną masę wlewamy do bulionu, a następnie doprawiamy curry, imbirem, solą i tak naprawdę wszystkim, na co wam pozwoli wasza ułańska, polska fantazja. No i wyciskamy czosnek i sok z limonek. Ja też wkroiłem jedną z tych wściekłych papryczek, które tak nienawidzą całego świata.<br />
<br />
I wyszło to:<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-Zy-M98JhVpY/VGeXbVv-8HI/AAAAAAAAE88/2KtjxWZ4mY4/s1600/_MG_5980.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-Zy-M98JhVpY/VGeXbVv-8HI/AAAAAAAAE88/2KtjxWZ4mY4/s1600/_MG_5980.jpg" height="426" width="640" /></a></div>
<br />
Problem z takimi pionierskimi przepisami jest taki, że nie wiadomo do końca, co właściwie powinno z tego wyjść.<br />
<br />
U mnie wyszła zupa o wyraźnie ostro-kwaśnym, świeżym smaku z nutą dyni i kokosa. Byłem trochę zaskoczony, bo myślałem, że wyjdzie jakaś ohydna breja i znów będę musiał skłamać, że mi smakowało :) Ale nie. Naprawdę dobra zupa na chłodne, wietrzne dni. Zarówno dynia jak i papryka mają te tam różne, co sprawią, że żaden bakcyl się do was nie przyssie. Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4119051799323530184.post-1783533651701288352014-10-01T19:09:00.001+02:002014-10-01T19:10:09.448+02:00Facet w quchni napisał książkę fantasyNadszedł oto ten dzień, gdy moje wysiłki z ostatnich kilku miesięcy zostały sfinalizowane pod postacią e-booka o dźwięcznym tytule "Era Mroku". Nie jest to historia łatwa i przyjemna. Zmrozi ona w żyłach krew każdemu, komu sznury jelit ciągnące się po piasku pustyni są obrzydliwe, lub kto... no już nie wdawajmy się w szczegóły.<br />
<br />
Zwykłem mówić, że jest to ordynarne, toporne fantasy. Nie ma w nim elfów, eliksirów ani magicznych różdżek. Są topory, miecze, kusze, krew, dekapitacje, przemyt alkoholu i inne męskie sprawy.<br />
<br />
Kupujecie na własną odpowiedzialność.<br />
<br />
<br />
<center>
<iframe src="http://wydaje.pl/ajax/generate_widget?id=3389&w=200&t=1&a=1&p=1&b=1" style="border: 0 none; height: 340px; width: 240px;"></iframe></center>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4119051799323530184.post-14297086824265953682014-09-08T18:46:00.000+02:002014-09-09T10:22:40.315+02:00Chili Con Carne<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-7DgWud0D-IU/VA3bF-3N2rI/AAAAAAAAE2I/uFIKAfI6oJU/s1600/chili-con-carne.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-7DgWud0D-IU/VA3bF-3N2rI/AAAAAAAAE2I/uFIKAfI6oJU/s1600/chili-con-carne.jpg" height="480" width="640" /></a></div>
<br />
<b>Najlepsza kuchnia na świecie, to oczywiście kuchnia polska. A potem? Potem naturalnie TEX-MEX. A nie można mówić o TEX-MEX, jeżeli pominie się temat tak istotny jak Chili Con Carne. Często popełnia się błąd mówiąc, że to danie meksykańskie, ale to TEX-MEX, czyli kuchnia teksańska z mocnymi wpływami meksykańskimi. Mylić może fakt, że nazwa jest hiszpańska - chili con carne to po prostu chili z mięsem.</b><br />
<b><br /></b>
Co będziemy potrzebowali?<br />
<ul>
<li>Mięso mielone (najlepiej wołowe)</li>
<li>chili (papryczki lub w postaci pieprzu cayenne)</li>
<li>cebulę</li>
<li>czosnek</li>
<li>paprykę</li>
<li>kukurydzę</li>
<li>fasolę</li>
<li>pomidory</li>
<li>kumin (kmin rzymski)</li>
<li>sól, pieprz, </li>
<li>oregano, </li>
<li>oliwę z oliwek</li>
</ul>
<br />
Faktem jest, że ilu kucharzy, tyle przepisów na chili con carne. I wiem, że ludzie bardzo osobiście podchodzą do tej kwestii rzucając zdania w stylu "ale ohydne chili con carne podają w tej restauracji", i tak dalej.<br />
<br />
Osobiście uważam, że to dość duża przesada. Chili con carne może być niedobre, jeżeli jest zrobione z nieświeżych składników. Sadzę, że brak bulionu czy jakiegoś innego składniku, wcale nie oznacza końca świata. <br />
<br />
Istotnym elementem kultury TEX-MEX jest to, że kucharz akurat może mieć zły dzień, bo ktoś mu porysował pick`upa, albo zepsuł swój ulubiony karabin automatyczny M4, z którego polował na dzikie świnie, no i zapomniał dodać kostki rosołowej. Takie historie się zdarzają i należy mieć to na uwadze.<br />
<br />
Przyrządza się prosto - wrzuca się składniki po kolei, zgodnie ze zdrowym rozsądkiem. <br />
<br />
Chili con carne można podawać z ryżem lub tortillą (wówczas powstaje coś na kształt burrito). Należy też trochę wyluzować na Miłość Boską.<b><br /></b>
<b><br /></b>
<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/tCMz_YmXokM" width="560"></iframe>Unknownnoreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-4119051799323530184.post-43640023944839057552014-09-06T16:06:00.001+02:002014-09-06T16:06:37.090+02:00Senojo Vilnaus<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-oowwuUxc88I/VAsR2NfYOHI/AAAAAAAAE1s/H2-EvmqI7eE/s1600/senojo-vilanus.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-oowwuUxc88I/VAsR2NfYOHI/AAAAAAAAE1s/H2-EvmqI7eE/s1600/senojo-vilanus.jpg" height="480" width="640" /></a></div>
<br />
Jeżeli mam być szczery, to czuję pewien pociąg do Litwy. I nie wiem sam dlaczego. Litwini mają całkowicie absurdalny język. Ale mają i kwas chlebowy. I chleb litewski. Nie kojarzę akurat teraz jak on smakuje, ale sama nazwa "chleb litewski" powoduje ślinotok. Mają też na pewno mnóstwo innych dobrych rzeczy np. tego gościa, który sam wymierzył sprawiedliwość pedofilom. Ostatecznie zapił się na śmierć, ale Litwini uważają go za bohatera narodowego. I słusznie. Wiem jednak, że są też i jakieś niesnaski między naszymi narodami. Choć dawniej, w przeszłości, razem dokopaliśmy Krzyżakom.<br />
<b><br /></b>
<b>Senojo Vilanus</b> wziąłem z półki nieco na oślep. Naprawdę w tych sklepach jest już taki wybór, że człowiek wpada w stupor i nie jest w stanie się ruszyć. Nim moja świadomość zapadła się totalnie, wziąłem z półki pierwsze, lepsze piwo, którego etykieta wyglądała egzotycznie. I trafiło właśnie na Litwę.<br />
<br />
No dobra. Zważyłem, że było ciemne, a to zawsze mam za plus, bom znudzon eurolagerami, a najłatwiej utrafić w coś innego biorąc ciemne właśnie.<br />
<br />
I jak myślicie? Co się stało?<br />
<br />
Ano piwo to jest ciemne i ma przyprawy. Goździki i takie tam. Smakuje jak grzaniec na zimno. Co osobiście odbieram jako... dobre. Tak, pozytywnie. Wystarczy czasem otworzyć się na nowe, by dokonać ciekawego odkrycia.<br />
<br />
Senojo Vilanus nie jest piwem, które zabrałbym na bezludną wyspę. Ale jest piwem, które pokazuje, że piwa, których nie zabrałbym na bezludną wyspę, mogą także być intrygujące.<br />
<br />
Załóżmy oto bowiem, że mamy sobotnie popołudnie. Sobotnie, wrześniowe popołudnie. Na zewnątrz ostatnie podrygi lata, w łazience totalny rozgardiasz... wiertarka leży samopas, kot leniwie byczy się na drapaku, z głośników sączy się <a href="https://www.youtube.com/watch?v=AcRmdyFXrVk" target="_blank"><b>.357 String Band</b></a>... czy w tej sytuacji można wyobrazić sobie coś innego niż Senojo Vilanus? Domyślam się, że trzeba mieć cholernie dobrą wyobraźnię, żeby w ogóle skumać, o co mi chodzi. <br />
<br />
Po prostu chcę napisać, że to piwo jest dobre, jak powiew jesiennego powietrza podczas spaceru w parku.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-BqutX5VF-qw/VAsU4HCNmGI/AAAAAAAAE14/l0Lwa5N-1rg/s1600/10636211_10201938925589423_2394142350640549330_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-BqutX5VF-qw/VAsU4HCNmGI/AAAAAAAAE14/l0Lwa5N-1rg/s1600/10636211_10201938925589423_2394142350640549330_n.jpg" height="640" width="480" /></a></div>
<br />Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4119051799323530184.post-61298834950533070792014-07-20T21:00:00.000+02:002014-07-20T21:13:00.800+02:00Argus Łowczy - Chmielowy Kwartet<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-idqhmEAZ-_w/U8vq82J2-BI/AAAAAAAAEvg/VL_FPLQbhq8/s1600/lowczy-kwartet1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-idqhmEAZ-_w/U8vq82J2-BI/AAAAAAAAEvg/VL_FPLQbhq8/s1600/lowczy-kwartet1.jpg" height="426" width="640" /></a></div>
<br />
Niedzielny wieczór. Żona i dzieci wyekspediowani na wieś. W tle leci soundtrack z Gry o Tron. Pracuję nad Argusem Łowczym, Chmielowy Kwartet, edycja limitowana. <a href="http://facetwquchni.blogspot.com/2014/07/argus-owczy-sodowy-tercet.html" target="_blank">Ostatnio pisałem o Słodowym Tercecie</a>, z tej samej serii. Zagadek w tym piwie jest kilka: co to znaczy edycja limitowana, kto wyprodukował to piwo i o co chodzi z tym wilkiem?<br />
<br />
Teraz przyszło mi do głowy, że to może być jednak wilkor, który jak wiadomo znajduje się na herbie rodu Starków. Starkowie to ludzie północy, którzy w zasadzie są ostatnimi przed wielkim murem chroniącym Westeros przed tym, co za murem.<br />
<br />
Napitek ten wyróżnia się dwoma parametrami: 9 i 16,3. 9% alkoholu i 16,3% ekstraktu brzeczki piwnej. Co oznacza, że jest to ciężkie, mocne i aromatyczne piwo. Takie fest. W jego smaku dominuje słodycz, co wynika zapewne z olbrzymiej mocy. Z jednej strony kusi mnie, żeby powiedzieć, że to jest dokładnie odwrotność tego, co lubię. Z drugiej zaś widzę te kufle na nóżce, tak inne od zgodnych z naszą tradycją. Wiecie, co mam na myśli. Belgia.<br />
<br />
To jeden z tych dwóch krajów, których nie da się od siebie odróżnić. Otóż dla jasności - to Duńczycy zabijają żyrafy. Belgowie mają frytki, czekoladki, piwo, malarzy flamandzkich oraz światowe centrum handlu diamentami. Więc oni są tymi dobrymi.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-hChb9xoBO-E/U8vtR57x8TI/AAAAAAAAEvs/db2FfRZcNlI/s1600/lowczy-kwartet2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-hChb9xoBO-E/U8vtR57x8TI/AAAAAAAAEvs/db2FfRZcNlI/s1600/lowczy-kwartet2.jpg" height="426" width="640" /></a></div>
<br />
Skłonny jestem powiedzieć, że to piwo namieszało trochę w świecie piwnym. Oto bowiem sieć sklepów wzięła swoją markę z niskiej półki (ciągle można kupić Argusa w puszce za mniej niż 2 zł) i stworzyła piwo, które staje się obiektem zainteresowania ludzi, którzy interesują się piwem.<br />
<br />
To zdanie, rodem z Pratchetta, oznacza, że zainteresowali się nim właściwi ludzie. Czyli tacy, którzy nigdy nie kupili Argusa w puszce za mniej niż 2 zł. Ich opinie są podzielone, ale z przewagą pozytywnych. I jest to moim zdaniem bardzo duży sukces, bo z większą uwagą śledzić oni będą to, co dzieje się na tym skrawku rynku. I to jest demonicznie, demonicznie dobre! Jaki by ten Argus nie był.<br />
<br />
A jaki jest? (czyli test bezludnej wyspy)<br />
<br />
Nie wziąłbym go na bezludną wyspę z jednego powodu - jest za mocny. Gdy go piję, czuję się, jakbym miał zgagę. I uruchamia mi się wielka lodówka. Ostatnio szerzy się teza, że tzw. "brzuch piwny" nie jest spowodowany piwem, ale tym, że piwo pobudza wydzielanie kwasów trawiennych. I człowiek nabiera apetytu. Stąd bardzo popularne przekąski do piwa. Oraz grill i karkówka. Gdybym na bezludnej wyspie miał wiele skrzynek Argusa Łowczego (obojętnie którego), byłbym ciągle głodny.<br />
<br />
Wrażenia estetyczne to jedno, ale praktyczność to drugie. Mając w perspektywie dietę złożoną jedynie z owoców i ryb (ale bez soli), nie chciałbym walczyć z nieustającym, wilkorowym głodem (chyba o to chodzi z tym wilkorem). Wolałbym chyba jednak piwo modelowe. Bardziej tradycyjne. Bardziej pozbawione fantazji. Tutaj zadecydowały by względy praktyczne.<br />
<br />
Łowczy wymaga bardzo dużo mięsa. Bardzo, bardzo dużo karkówki z grilla i dzika upieczonego naruszcie. To mile zaskakujące piwo. W dodatku, jeżeli spojrzeć pod światło, jest mętne. A to sprawia, że większość fanów piwa ma kisiel w gaciach. Dla mnie świetna jest jedna butelka. Lub dwie. Chyba, że zamierzam oglądać "Najpierw strzelaj, potem zwiedzaj", wówczas dopuszczam opcję z trzema, czy nawet czterema. Ale w teście bezludnej wyspy - odpada.<br />
<br />
<br />
<br />Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4119051799323530184.post-60786849693137010642014-07-18T21:14:00.000+02:002014-07-18T21:14:12.156+02:00Argus Łowczy Słodowy Tercet<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-P9iGrc3DX6s/U8lpO12DD7I/AAAAAAAAEu0/txROkPJFXAQ/s1600/lowczy3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-P9iGrc3DX6s/U8lpO12DD7I/AAAAAAAAEu0/txROkPJFXAQ/s1600/lowczy3.jpg" height="640" width="426" /> </a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Z Argusem problem jest taki, że ma negatywne konotacje. Niegdyś był to najtańszy, lidlowy napitek, sprzedawany chyba wyłącznie w puszce. Później ktoś mądry stwierdził "dajmy im aspiracje!" (niczym Moist Von Lipwig w "Para w ruch" Pratchetta) i zaczęło się. Pojawił się Argus miodowy, Argus niepasteryzowany i Argus aromatyzowany Tequillą. Mając własny brand, nic już nie jest w stanie ich powstrzymać. I oto mamy prawdziwe piwo kolekcjonerskie - Argus Łowczy w <b>edycji limitowanej</b>. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Nie mam pojęcia, co oznacza, że jest limitowana. Zgaduję jednak, że chodzi o to, że wkrótce przestaną go produkować. Choć zapewne jeżeli sprzedaż będzie zadowalająca, zmienią etykietę i wypuszczą kolejną edycję limitowaną. Nie kupuję tego. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Ponieważ jestem laikiem, zasięgnąłem do <a href="http://www.piwnybrodacz.pl/2014/07/argus-owczy-czyli-lidl-wybiera-sie-do.html" target="_blank">recenzji Piwnego Brodacza</a>. I co? I nic. Jestem laikiem, więc nic z tego nie skumałem poza tym, że wilk ma się nijak do Belgii. Bo podobno piwo to ma imitować "styl belgijski", cokolwiek to jest. Brzmi apetycznie, chociaż - czy to nie Belgowie są tymi krwiożerczymi barbarzyńcami, którzy biegają po ZOO i strzelają do, co rzadszych zwierząt? </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Nie. Sprawdziłem, to te lutry Duńczycy! Zwierzęta nie ludzie. Więc Belgowie to kolesie od frytek, czekolady, piwa i Brugii. Warto zatem zaopatrzyć się w trzy... nie, cztery butelki Łowczego tercetu i obejrzeć film pt. "<a href="http://www.filmweb.pl/Najpierw.Strzelaj.Potem.Zwiedzaj" target="_blank">Najpierw strzelaj, potem zwiedzaj</a>". Film opowiada o dwóch angielskich gangsterach, którzy muszą ukryć się w Brugii, by uniknąć konsekwencji za piwo, które nawarzyli... Jak się domyślacie, w filmie piją piwo. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Ale przejdźmy do samego Łowczego. Też nie kumam, o co chodzi z tym łowczym. Już się wczułem w klimaty malarstwa flamandzkiego i myślałem, że fajnie byłoby obejrzeć film McDonagha, ale nie daje mi spokoju ten Łowczy. O co, do diabła chodzi z tym łowczym? Zgaduję, że spece od marketingu pomyśleli, że łowiectwo skojarzy się z dzikiem z ogniska i piwem nabieranym kuflem bezpośrednio z wielkiej beczki, utoczonej przez grubego, wąsatego faceta. Szczerze powiedziawszy łyknąłem to już wtedy, gdy stałem przed regałem. Ale Brugia przemawia do mnie bardziej. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
No a jaki jest ten Argus Łowczy Słodowy Tercet? Ekstraktu ma 16%, więc chyba dobrze. Alkoholu ma aż 8%. To również dobrze, choć odwołuje się do jego niskich korzeni. Czy to źle, że odwołuje się do korzeni, jakie by nie były? Chyba dobrze. Gdyby nie ta cała historia o Belgach, pewnie napisałbym, że trąci jabolem, ale w piwie historia jest najważniejsza, i jak Boga kocham, w niedzielę obejrzę "Najpierw strzelaj, potem zwiedzaj", pijąc tego drugiego łowczego. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Historia... tak... ludzie muszą to w końcu zrozumieć, że historia jest ważna. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-4ge0qAHgjZ4/U8lwWtTwTbI/AAAAAAAAEvE/pBOTpub9h0s/s1600/lowczy2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-4ge0qAHgjZ4/U8lwWtTwTbI/AAAAAAAAEvE/pBOTpub9h0s/s1600/lowczy2.jpg" height="640" width="426" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Test bezludnej wyspy... saaam nie wiem. Troszkę za mocne. Nie zrozumcie mnie źle. To, że jest 8% to dla mnie nie jest problem, ale 5% pozwala wypić nieco więcej piwa, bez przykrych konsekwencji. A gdybym był na bezludnej wyspie, cóż, wolałbym nie narażać się na przykre konsekwencje. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Zdecydowanie Argus mile mnie zaskoczył, ale... co to w ogóle jest Argus? Kto za tym stoi? Jak słusznie zauważył Brodacz, kompletnie nie mamy pojęcia, kto za tym stoi. KOMPLETNIE!!! </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
I nie mamy żadnej gwarancji, że to nie Duńczycy. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/--w5S_lKdJHw/U8lxNyZjcJI/AAAAAAAAEvQ/Fxw_EQLpPpo/s1600/lowczy.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/--w5S_lKdJHw/U8lxNyZjcJI/AAAAAAAAEvQ/Fxw_EQLpPpo/s1600/lowczy.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
W tym piwie jest zbyt wiele niedopowiedzeń, które niepokoją... producent, edycja limitowana. I ta moc. Mam wrażenie, że ktoś usiłuje wycisnąć ze mnie jakieś informacje. Może Duńczycy chcą wiedzieć, gdzie we Wrocławiu trzymamy żyrafy... </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
I o co chodzi z tym wilkiem? </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
W niedzielę ciąg dalszy. Wezmę na warsztat Argusa Łowczego Chmielowy Kwartet. Bądźcie tu w niedzielę o 22:00... </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<br />Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4119051799323530184.post-47757298316039851452014-07-11T21:55:00.000+02:002014-07-11T21:55:01.224+02:00Abbot Ale - kolejny brytolski browar z Lidla<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-RtKTUCcY7SQ/U8A6eeZVS6I/AAAAAAAAEto/BMLhoDidtjA/s1600/abbot-ale.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-RtKTUCcY7SQ/U8A6eeZVS6I/AAAAAAAAEto/BMLhoDidtjA/s1600/abbot-ale.jpg" height="640" width="426" /> </a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Muszę powiedzieć, że jak na razie najlepszym, brytyjskim piwem z Lidla był <a href="http://facetwquchni.blogspot.com/2014/06/shepherd-neame-bishops-fingers.html" target="_blank">Bishops Finger</a>. Na mojej skali punktem zero jest Carlsberg. Jest to piwny odpowiednik Opla Vectry, czyli - parafrazując Jeremy`ego Clarksona - nie jest zły, ale smakuje jakby banda księgowych usiadła z Excelem i wyliczyła, jakie ma być piwo. A zatem - wszystko, co poniżej Carlsberga uważam za złe. Wszystko, co powyżej - dobre. Każde z testowanych przeze mnie brytyjskich piw było ciekawsze od Carlsberga. Ale Bishops Finger był najciekawszy. </b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<h3 class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
A co z tym Abbot Ale?</h3>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Powiem szczerze, że nie miałem czasu się przygotować. Zabiegany dzień. Trudności z uśpieniem dzieci, potem musiałem jeszcze gdzieś skoczyć i nim się obejrzałem, wybiła 21:00. A trzeba wam wiedzieć, że rodzice dwójki dzieci dysponują naprawdę niewielką ilością czasu. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Rzuciłem okiem na opinie na <a href="http://ocen-piwo.pl/Abbot_Ale,1,260" rel="nofollow" target="_blank">ocen-piwo.pl</a>. Ludziom smakuje. Nie czytam jednak tych opinii, by na ich podstawie wysnuć własną. Liczyłem, że uszczknę jakiś smaczek historyczny, czy coś. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Wiecie - jak myślę "angielskie piwo", to od razu do głowy przychodzą mi takie słowa jak "ale" czy "craft". Albo "kran" i "pub". Od razu widzę starodawne, drewniane drzwi z dużą ilością małych szybek, przez które widać ciepłe wnętrze. A gdy się wejdzie do środka, można spojrzeć na zewnątrz. A tam oczywiście szaro i pada. Trochę trudno wczuć się w klimat Anglii, gdy w Polsce chwilowo nie ma nocy polanej, tylko czterotygodniowa pora monsunowa. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Zdążyłem już na tym przydługim wstępie opróżnić dwie szklanice. I co sądzę? Podoba mi się, że jak otwarłem, to poczułem jego zapach z ponad pół metra. Mocny i zdecydowany. Dla delikatnych nosów może trochę szorstki. Coś jakby odrobina piwa zostawiona w kuflu na parę godzin. Już na tym etapie wszystkie metrokonczity powiedzą "eeee... nie macie Sommersberga?". </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Kolor napitku przy mojej sztucznej żarówce wygląda na nieco ciemniejszy niż zwykle. I dobrze. Im piwo ma kolor ciemniejszy lub nietypowy, tym większą niespodziankę nam szykuje. Domyślam się, że coś, co by miało kolor słomkowy, byłoby niewysłowionym sikiem pająka. Ten ciemnawy, herbaciany - jak to ładnie mówią na portalach browarniczych - kolor sprawia, że piwo widzi nam się bardziej ekstraktywne czy też kaloryczne. Jednym słowem, że jest w nim więcej piwa. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Smak ma dość prosty, jak dla klasy robotniczej, z wzmocnioną nutą goryczy. I to kolejny plus. Nikt o zdrowych zmysłach nie chciałby przechowywać w domu zabutelkowanego sika pająka, nieprawdaż? Celowe łagodzenie tego, co w naturze jest szorstkie i nieco brutalne, uwłacza mej godności. Czasem myślę sobie, że producenci piwa, czy czegokolwiek innego chcą mnie ubrać w różową sukienkę i sprowadzić do parteru. Z tym piwem tak nie jest. To piwo w spodniach, które mógłbym zabrać na bezludną wyspę.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Czy ma jakieś minusy? Cóż... jako piwo every day carry jest w pełni akceptowalne, a nawet więcej niż akceptowalne. Nie wstydziłbym się zaproponować kumplowi. Jednak piwo, oprócz swej przyziemnej, codziennej roli, dane zostało nam przez bogów także po to, by porywać duszę i uwalniać fantazję. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Czy zatem jestem w stanie wyobrazić sobie siebie za sterami wielkiego, korsarskiego żaglowca z kuflem Abbot Ale, wydającego komendy mojej hordzie łupieżców tuż przed abordażem na statek handlowy Hiszpanów? </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
W przypadku tego piwa, to pytanie wymaga zastanowienia.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Słabe "chyba tak". W zupełności zgadzam się ze średnią 7,75/10 z ocen-piwo.pl</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Jeszcze brew-porn i muzyczny bonusik:</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-0KnyoSOW9Zg/U8BAV9PJeTI/AAAAAAAAEt4/8haF1jVSHoE/s1600/abbot-ale-2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-0KnyoSOW9Zg/U8BAV9PJeTI/AAAAAAAAEt4/8haF1jVSHoE/s1600/abbot-ale-2.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="//www.youtube.com/embed/jxczVhG0os8?rel=0" width="640"></iframe>Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4119051799323530184.post-80773067889965252632014-07-04T21:08:00.001+02:002014-07-04T21:11:56.038+02:00Ruddles County<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-vz5bo5JTZg4/U7bwMB-3uXI/AAAAAAAAEss/pemMPySONXE/s1600/_MG_4009.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-vz5bo5JTZg4/U7bwMB-3uXI/AAAAAAAAEss/pemMPySONXE/s1600/_MG_4009.jpg" height="426" width="640" /></a></div>
<br />
Nie jestem znawcą piw. Owszem - potrafię stwierdzić, że w Polsce przeżywaliśmy kryzys browarniczy, a w ostatnich latach zaczęło się trochę poprawiać. Ale to powie byle żul spod budki z piwem.<br />
<br />
<b>Ruddles County</b> w chwili otwarcia nie budził we mnie pozytywnych uczuć. Aromat, który wypuściłem z butelki, kojarzył mi się z takimi małymi piwami w plastykowych buteleczkach (Jabłonowe Mocne itp.). I pierwsze, co przychodzi mi do głowy po kilku łykach to to, że różnica pomiędzy tym piwem, a każdym innym jest dość subtelna. Trzeba być chyba zawodowym kiperem, żeby wyczuć nutkę toffi i karmelu. Nie wyróżnia się ono niczym szczególnym. Ale...<br />
<br />
Jeżeli miałbym się skupić na mocnych stronach, to jest to bitter. Mimo wesołego drzewka dyndającego nam z etykiety, nie dostajemy tutaj żadnego jabłkowego nowotworu, ale porządne, mocno goryczkowe piwo z charakterem. Można je pomylić z Jabłonowym Mocnym, bo Jabłonowe też ma mocny charakter, ale taki raczej ogorzały, wynikający chyba z przejęcia odrobiny aromatu z butelki PET. Tutaj mamy naturalną goryczkę pochodzącą z chmielu.<br />
<br />
Pytanie kluczowe!!!<br />
<br />
Czy gdybym wylądował na bezludnej wyspie, chciałbym mieć kilka skrzynek <b>Ruddles County</b>, czy może kilka skrzynek - dajmy na to Carlsberga?<br />
<br />
Odpowiedź brzmi - chciałbym na bezludnej wyspie mieć kilka skrzynek Ruddlesa. Białe szkło pozwala nacieszyć oko miodowym blaskiem. Drzewo na plakietce niejako droczy się z nami. Straszy jabłkami, by nagle zaskoczyć klasyczną goryczką. I ten adres... Suffolk. Jest coś w nazwach tych angielskich hrabstw, że gdy się je wymawia, od razu widzi się zielone wzgórza. Prawdopodobnie mój umysł skażony jest zbyt dużą dawką Jeremy`ego Clarksona.<br />
<br />
Mógłbym mieć na tej wyspie jeszcze agregat prądotwórczy, sprzęt audio i "Dark Side Of The Moon" Pink Floyd. Puszczałbym ten kawałek, którego tak nienawidzę (wszyscy go nienawidzimy... na pewno wiecie, o który mi chodzi) do późnej nocy. I tak nikt by nie słyszał. Komary by mnie żarły żywcem, a ja bym siedział w szałasie z liści palmowych i czytał Robinsona Crusoe. Jestem w stanie to sobie wyobrazić... taaaaak... Nawet chciałbym tam być. <br />
<br />
Nie każde piwo potrafi pobudzić fantazję. Niektóre wręcz ją zabijają. Nie w każdej butelce ukryty jest Dżin. <br />
<br />
A teraz brew-porn :)<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-tdhcvDqNKzw/U7bxfjJdDPI/AAAAAAAAEs4/GLlzLkd3UFE/s1600/_MG_4003.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-tdhcvDqNKzw/U7bxfjJdDPI/AAAAAAAAEs4/GLlzLkd3UFE/s1600/_MG_4003.jpg" /></a></div>
<br />Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4119051799323530184.post-45966260095448483202014-07-04T20:01:00.000+02:002014-07-04T20:01:11.034+02:00Ciasteczka malinowe z ciasta francuskiego z kremem z mascarpone<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-ITdnvIqULqU/U7bpEyb2GQI/AAAAAAAAEsc/4d27r1Hh7K0/s1600/_MG_3992.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-ITdnvIqULqU/U7bpEyb2GQI/AAAAAAAAEsc/4d27r1Hh7K0/s1600/_MG_3992.jpg" height="426" width="640" /></a></div>
<br />
Uwaga! Ten wpis opatrzony jest tagiem <a href="http://facetwquchni.blogspot.com/search/label/zrobi%C5%82a%20%C5%BCona" target="_blank">zrobiła żona</a>. <br />
<br />
Wielokrotnie pisałem, że posiadanie w lodówce dwóch paczek ciasta francuskiego to absolutna podstawa funkcjonowania w dzisiejszym społeczeństwie. Można z niego zrobić dosłownie wszystko od wafelków do lodów, poprzez paszteciki, pizzerki, ciastka, na pseudofaworkach skończywszy (pseudofaworki to takie poskręcane, pocięte paski ciasta francuskiego zapieczone z cukrem).<br />
<br />
To ciastko jest dobre na imprezę, bo wygląda dość interesująco. Z ciasta francuskiego wycinamy kielonkiem kółeczka. Kółeczka pieczemy.<br />
<br />
Równolegle robimy krem z mascarpone i owoców. Na zdjęciu mamy akurat jagodowy, ale tak naprawdę możemy zrobić wszystko, na co tylko pozwala nam fantazja (łącznie z kremem z mascarpone i owoców morza).<br />
<br />
Na kółeczko dajemy odrobinę kremu i jeszcze jakiś inny owoc. I jest petarda.<br />
<br />
I kawałek całkiem na miejscu w dniu dzisiejszym:<br />
<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="480" src="//www.youtube.com/embed/0wV-_Z3twKA" width="640"></iframe>Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4119051799323530184.post-23746898112280740282014-06-27T22:08:00.003+02:002014-06-27T22:22:27.686+02:00Shepherd Neame - Bishops Fingers<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-0Hfkg-YDZIU/U63HhV9dYOI/AAAAAAAAEqU/SaSjPEr3c1Q/s1600/bishops4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-0Hfkg-YDZIU/U63HhV9dYOI/AAAAAAAAEqU/SaSjPEr3c1Q/s1600/bishops4.jpg" height="426" width="640" /></a></div>
<br />
Nie mogę znaleźć scyzoryka. Aaaa... otworzę łyżeczką, co się będę bawił. Otwieram i z butelki wydostaje się mocny aromat. Podoba mi się, że butelka jest niska i pękata. Zupełnie jak biskup. Trzymając ją w dłoni ma się wrażenie, że trzyma się coś znacznie bardziej nobliwego niźli tylko piwo. Chyba jest bardziej nobliwe niż inne piwa, bo podobno browar, z którego pochodzi jest najstarszym w Anglii, istniejącym do dziś (Shepeherd Neame, 1698).<br />
<br />
Nalewam do niewielkiej, przeźroczystej szklaneczki, z której ostatnio pijam piwo. Ma niezwykły kolor, który budzi skojarzenia raczej z whisky.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-fVLc1GERB7A/U63JLHznndI/AAAAAAAAEqg/a_GKG58lZ_Q/s1600/_MG_3816.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-fVLc1GERB7A/U63JLHznndI/AAAAAAAAEqg/a_GKG58lZ_Q/s1600/_MG_3816.JPG" height="425" width="640" /></a></div>
<br />
Muszę powiedzieć, że nawet lubię anglików. Wielu ludzi ich nie lubi. Przeszkadza im ich śmieszna mowa albo to, że byli kolonialistami. Albo wojna o Falklandy.<br />
<br />
Ale Brytyjczycy dali nam też dużo dobrego: Monty Pythona, Top Gear, Jamesa Bonda, Sherlocka Holmesa, J.K. Rowling, gin, a ponadto oczywiście The Rolling Stones, Led Zeppelin, The Who, Davida Bowiego, Erica Claptona i Pink Floyd.<br />
<br />
Spice Girls musiało powstać przez pomyłkę.<br />
<br />
<br />
<iframe width="640" height="360" src="//www.youtube.com/embed/JwYX52BP2Sk" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>
<br />
Tak sobie sączę i myślę, że Anglia miała też ciekawą historię. Celtowie walczyli z Rzymianami, wybudowano mur Hadriana, najazd Normanów, Wyprawy Krzyżowe, Robin Hood, Winston Churchill...<br />
<br />
Czy wiecie, że w średniowieczu piwo było powszechnym napojem używanym chętniej niż woda? Było wtedy oczywiście nieco słabsze i pijały je także dzieci. Picie piwa chroniło przed zapadaniem na choroby, które zawierała sama, niezbyt czysta woda. Ponadto piwo traktowane było jako napój i posiłek. Jego wartości odżywcze są dziś przyczyną piwnych brzuchów, ale wówczas, gdy otyłością grzeszyli tylko bogaci możnowładcy, dodatkowe kalorie były na wagę złota.<br />
<br />
I oto zbliża się dno butelki. Jakoś tak ten czas szybko mija, gdy człowiek siedzi tak i duma o przeszłości, o historii i o kulturze. A jak właściwie to piwo smakuje?<br />
<br />
Bishops Fingers jest bardzo bitter. Powiedziałbym, że to męskie piwo, nie dla lalusiów. Raczej dla gości, którzy wpadają do pubu po pracy, by wychylić kilka kufelków, dać komuś w mordę i pójść do domu, gdzie czeka gromada umorusanych urwisów (w sensie, że czuć w tym wszystkim chuć i heteroseksualność).<br />
<br />
Podoba mi się zatem bardzo to piwo zwłaszcza teraz, gdy z telewizji gwałci mnie wszechobecna inwazja piw smakowych, jabłowych, malinowych, a kolesie z agencji reklamowych bezczelnie próbują mnie przekonać, że to jest ok, że facet pije piwo owocowe. W takiej sytuacji mogę tylko pokazać im fingera.<br />
<br />
I jeszcze sesja z głównym bohaterem: <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-f4sIKxpt8pU/U63Pj6dxX6I/AAAAAAAAEqw/M0dvCSx_4ZY/s1600/bishops3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-f4sIKxpt8pU/U63Pj6dxX6I/AAAAAAAAEqw/M0dvCSx_4ZY/s1600/bishops3.jpg" height="426" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-Iut5uNPkc7M/U63PpLP5OGI/AAAAAAAAEq4/xSwtlPoieIA/s1600/bishops2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-Iut5uNPkc7M/U63PpLP5OGI/AAAAAAAAEq4/xSwtlPoieIA/s1600/bishops2.jpg" height="640" width="426" /> </a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-LjhF_p_5qqI/U63PuD26HaI/AAAAAAAAErA/nueLV932fMM/s1600/bishops1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-LjhF_p_5qqI/U63PuD26HaI/AAAAAAAAErA/nueLV932fMM/s1600/bishops1.jpg" height="426" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4119051799323530184.post-21656078093454249182014-06-17T22:09:00.003+02:002014-06-17T22:09:52.471+02:00Ciastko z ciasta francuskiego<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-VgKkjlMDRYs/U6CewdaxETI/AAAAAAAAEoM/D7yP1-on0KY/s1600/ciacho.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-VgKkjlMDRYs/U6CewdaxETI/AAAAAAAAEoM/D7yP1-on0KY/s1600/ciacho.jpg" height="426" width="640" /></a></div>
<br />
Zawsze warto mieć w domu dwie paczki ciasta francuskiego. Co? Chyba nie myśleliście, że będę tu pisał o robieniu ciasta francuskiego? To podobno mega-rzeź. Nikt nie chce tego robić. Kupcie gotowe, wsadźcie do lodówki i jak nadejdzie czas, wystarczy je pokroić i położyć coś na nie. Jakiś owoc, zmielone mięso, warzywa, kawałek węża czy krokodyla, pieczemy i mamy gotową przekąskę.<br />
<br />
Nie ma łatwiejszego sposobu, żeby nabrać kogoś, że umiemy coś przyrządzić. <br />
<br />
Na zdjęciu widać ciastko z połówki brzoskwini czy jakiegoś tam innego owocu. Całość posypana cukrem. No doprawdy... <br />
<br />
<br />Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4119051799323530184.post-58121611946725188272014-06-16T21:51:00.000+02:002014-06-16T21:51:48.330+02:00Chang - piwo z Tajlandii<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-0x3MBfGfNM0/U59H0fWojeI/AAAAAAAAEn8/AY_bgc238Pg/s1600/piwo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-0x3MBfGfNM0/U59H0fWojeI/AAAAAAAAEn8/AY_bgc238Pg/s1600/piwo.jpg" /></a></div>
<br />
My, Europejczycy, lubimy myśleć, że mamy najlepsze piwa na świecie. I dzięki Bogu mamy rację. Mamy całą masę najlepszego piwa na świecie. Mamy takie kraje jak Belgia, które służą nam w zasadzie tylko do produkcji piwa. Sąsiadujemy z Czechami, którzy warzą dobre piwo. Mamy długie tradycje i tak dalej.<br />
<br />
Dlaczego więc ściągamy do naszych sklepów piwa z Tajlandii? Chyba tylko po to, by skosztować ich i stwierdzić z satysfakcją... "he he he, mamy najlepsze piwa na świecie".<br />
<br />
Ale oto piwo Chang stanowi dla mnie miłe zaskoczenie. Jest to niby najzwyklejsze piwo na świecie. W jego smaku nie wyczuwam ulgi przynoszonej przez nieco chłodniejszy powiew w upalne noce podczas imprezy w Bangkoku. To, co mi się naprawdę w nim podoba to prawdziwa goryczka z charakterem, taka jak w wielu naszych piwach. Gdzieś tam pod koniec pojawia się jeszcze coś, ale za cholerę nie mogę powiedzieć, co.<br />
<br />
Kiedyś mój znajomy przywiózł wódkę z Chin. I tę wódkę można było pić bez zagrychy, bo była taka smukła. I właśnie mam wrażenie, że i tu wyczuwam to, choć w znacznie mniejszym stężeniu. A niestety skład jest napisany jedynie w jakiś nieludzkich, starożytnych runach... może ryż? Może kukurydza?<br />
<br />
To piwo wprowadziło mnie w dobry nastrój i przywołało miłe wspomnienia. Do diabła ze składem czy krajem produkcji. W dobrym piwie właśnie to jest najważniejsze - dobre samopoczucie (choć pytanie na ile to zasługa piwa a na ile fakt, że kończy się ten długi i męczący dzień... ).<br />
<br />
Chciałem objechać kolejny fancy browar, ale tym razem to się nie uda. Już szukam dla was jakiegoś dobrego country. WhiskeyDick. <br />
<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="480" src="//www.youtube.com/embed/SU2whxD_2jE" width="640"></iframe>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4119051799323530184.post-77351839675460726702014-06-14T19:52:00.003+02:002014-06-14T19:52:33.605+02:00Gnocchi ze szpinakiem<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-jhh11L_vMtg/U5yKDTCAAaI/AAAAAAAAEnU/ZhqyCQvpgio/s1600/kluski-ze-szpinakiem.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-jhh11L_vMtg/U5yKDTCAAaI/AAAAAAAAEnU/ZhqyCQvpgio/s1600/kluski-ze-szpinakiem.jpg" /> </a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Kluski śląskie mają jedną wadę - trzeba do nich coś jeszcze zrobić. Gdyby nie to byłoby to danie idealne. Tuż obok barszczu z uszkami. Jednak zamiast klusek śląskich, równie łatwo i szybko można zrobić gnocchi szpinakowe. Wystarczy, że dodamy do nich szpinaku. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Wiem, że robienie klusek śląskich to niemal rocket science. Trzeba rysować w ziemniakach różne figury geometryczne, wycinać jakieś elementy, by zachować proporcje. I jeszcze trzeba stosować odpowiednią mąkę, bo jak nie będzie ziemniaczana, to będzie kicha. Rocket science. Mój przepis można zatem uznać za niezbyt precyzyjny: </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Gotujemy ziemniory a potem miksujemy je ze szpinakiem i mąką. Potem formujemy pecyny i gotujemy jeszcze raz.</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Całość podajemy polane roztopionym masłem, oraz (uwaga, uwaga) ze śmietaną. Nie wiem, co w tym jest, ale śmietana nadaje temu daniu drugie dno. Zupełnie tajemnicza sprawa. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
I na koniec trochę dobrej, <a href="http://byc-redneckiem.blogspot.com/" target="_blank">redneckiej</a> muzy, żeby odreagować włoskie nazwy. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="//www.youtube.com/embed/EcxoU__Hol8" width="640"></iframe>Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4119051799323530184.post-50019940474638314032014-06-13T21:33:00.001+02:002014-06-13T21:33:49.713+02:00Chłodnik litewski<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-aRAHXpuO7pw/U5tPd6W0TZI/AAAAAAAAEnE/tQcU459yY-A/s1600/ch%C5%82odnik.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-aRAHXpuO7pw/U5tPd6W0TZI/AAAAAAAAEnE/tQcU459yY-A/s1600/ch%C5%82odnik.jpg" height="426" width="640" /></a></div>
<br />
Nie lubię owijać w bawełnę i nie będę tego robił. Gdy pierwszy raz usłyszałem o zimnej zupie z buraków, treść żołądka podeszła mi do gardła. Gdy drugi raz usłyszałem o zimnej zupie z buraków, znów treść żołądka podeszłą mi do gardła. I był tak również i każdym, następnym razem. Na pewno macie tak samo. Wyobrażacie sobie zimną zupę z zakrzepniętym tłuszczem, istny horror... ale nie!<br />
<br />
O dziwo - chłodnik litewski jest dobry.<br />
<br />
Być może ma to związek z tym, że w ostatnich latach stałem się wielkim miłośnikiem buraków. Zupełnie nie rozumiem, jak do tego doszło. Od dziecka nienawidziłem buraków. Od biedy jadłem ćwikłę z chrzanem... no i uwielbiam barszcz z uszkami. W ostatnich latach uwielbiam barszcz ukraiński, a nawet buraczki tarte.<br />
<br />
A chłodnik jest przepyszny, choć nie wiem do końca, co zawiera. Żona zrobiła. Poniżej daję link do przepisu, ale nawet nie raczyłem przeczytać:<br />
<a href="http://ugotuj.to/ugotuj/-19685535/chlodnik+litewski/p/">http://ugotuj.to/ugotuj/-19685535/chlodnik+litewski/p/</a><br />
<br />
Idealny na upalne dni.<br />
<br />
I coś pod ten chłodnik:<br />
<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="//www.youtube.com/embed/luLBwNdo1H0" width="480"></iframe>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4119051799323530184.post-81943030600588890422014-06-07T21:53:00.000+02:002014-06-07T21:53:36.403+02:00Asahi - piwo z kraju kwitnącej wiśni i knedli<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-uXBnIa7t8iM/U5NXc_s0R2I/AAAAAAAAElM/iql1iPl9f9Y/s1600/japonskie-piwo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-uXBnIa7t8iM/U5NXc_s0R2I/AAAAAAAAElM/iql1iPl9f9Y/s1600/japonskie-piwo.jpg" height="426" width="640" /></a></div>
<br />
<h3>
Przed konsumpcją</h3>
Japońskie piwo Asahi jest pędzone w Czechach. Może to i dobrze. Kiedyś jeździliśmy Suzuki produkowanym na Węgrzech i nie narzekaliśmy. Poza tym, że oprócz paliwa trzeba było do niego lać leczo i bogracz. A jak stawaliśmy na światłach to on wykrzykiwał coś w rodzaju "<span class="" id="result_box" lang="hu"><span class="hps">Gyerünk!</span> <span class="hps">menj!</span> <span class="hps">Nem</span> <span class="hps">úgy, mintha</span> <span class="hps">te egy</span> <span class="hps">európai országban</span>!". Czy piwo Asaha podczas konsumpcji będzie ciągle wypominać rok 1968? Przekonam się o tym dziś wieczorem.</span><br />
<br />
<span class="" id="result_box" lang="hu">To, że najpopularniejsze piwo w Japonii produkowane jest na drugim końcu świata, pokrywa się z utartymi w mojej głowie stereotypami o Japończykach. Oni wszystko mają na odwrót. </span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-rPpiN7qdxr4/U5NrBaYqp6I/AAAAAAAAElc/_uZXBBwttK4/s1600/japonskie-piwo-2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-rPpiN7qdxr4/U5NrBaYqp6I/AAAAAAAAElc/_uZXBBwttK4/s1600/japonskie-piwo-2.jpg" height="426" width="640" /></a></div>
<br />
<h3>
<span class="" id="result_box" lang="hu">I jedziemy z koksem</span></h3>
<span class="" id="result_box" lang="hu">Jest prawie 21:42. Dzieciaki śpią. W sztucznym świetle ciężko ocenić kolor, ale piwo wydaje mi się dość jasne i słomkowe. Przeczytałem wcześniej na blogach kilku piwoszy, że jest niezłe, i że kukurydza i ryż nadały mu niezwykłego smaku. Japończycy słyną też z wyrobu całkiem niezłej whisky. I elektroniki. Piłem kiedyś Sake i pomysł pędzenia alkoholu na ryżu uważam za godny uwagi. </span><br />
<span class="" id="result_box" lang="hu"><br /></span>
<span class="" id="result_box" lang="hu">Z każdym kolejnym łykiem dochodzę do wniosku, że tak powinny smakować różne polskie piwa. To smak piwa. Nie ma w tym żadnych fikuśnych dodatków. Jest może ciut za delikatne (choć niektórzy pisali, że jest mocno goryczkowe). Powiedziałbym, że blisko mu do zwyczajowego bronksa, którego trzaskało się niegdyś z kumplami w letnie wieczory. Nie przywodzi na myśl ani roku 1968, ani też smaku krwi zlizywanej z katany. To bardzo europejskie piwo i zastanawiam się czy subtelny dodatek ryżu i egzotyczna historyjka nie są tylko chwytem marketingowym przedsiębiorczego Czecha lub Japończyka robiącego interesy w europie. </span><br />
<span class="" id="result_box" lang="hu"><br /></span>
<span class="" id="result_box" lang="hu">Nic w tym złego. Mógłbym pijać takie piwo. Ale gdyby to był zwykły bronks po 2,50 za pół litra. Atutem tego piwa jest puszka 0,33l. Wiadomo, że 0,5l są lepsze, a 1l najlepsze (np. Faxe czerwony ;), ale w pewnym wieku człowiek docenia już puszki 0,33l. </span><br />
<br />
<span class="" id="result_box" lang="hu">I jeszcze niezły kawałek. Równie japoński jak to piwo. </span><br />
<span class="" id="result_box" lang="hu"><br /></span>
<span class="" id="result_box" lang="hu"><br /></span>
<span class="" id="result_box" lang="hu"> </span>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="//www.youtube.com/embed/Dh7bH7Gaa7g" width="480"></iframe>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4119051799323530184.post-5408774076143630092014-05-13T20:32:00.003+02:002014-05-13T20:32:48.945+02:00Hummus<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-6OmFvDTv0ME/U3Jh6iPy8kI/AAAAAAAAEhc/2-ketMLrjto/s1600/hummus1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-6OmFvDTv0ME/U3Jh6iPy8kI/AAAAAAAAEhc/2-ketMLrjto/s1600/hummus1.jpg" /></a></div>
<br />
<b>Wiem, wiem... doskonale wiem, co powiecie. Hummus brzmi jak homo i jest daniem wegetariańskim. Natomiast hummusu bronią dwie rzeczy. Po pierwsze - jest znakomitym dodatkiem do mięs i można zrobić na ostro. Po drugie - jada się go w tych częściach świata, gdzie brody noszą wyłącznie mężczyźni. </b><br />
<br />
Ze składnikami hummusu to jest tak, że potrzebujemy:<br />
<ul>
<li>pasty tahini (czyli sezamowej)</li>
<li>ciecierzycy</li>
<li>oliwy z oliwek</li>
<li>czosnku</li>
<li>kuminu</li>
<li>zimnej wody</li>
</ul>
<br />
Tahini można też zrobić samemu, ale trzeba mieć uber-blender, bo naprawdę bywa gorąco. Sezam ma w sobie coś takiego, że przy mieleniu nabiera temperatury. Łatwo też blender zajechać na sezamie.<br />
<br />
Ciecierzycę moczymy w wodzie przez kilka godzin (sprawdźcie sobie na jakimś blogu kulinarnym). Można do niej dosypać bodajże sody oczyszczonej, to łupy odchodzą. Po moczeniu gotujemy ją jeszcze trochę aż zmięknie.<br />
<br />
Potem wrzucamy do pojemnika ugotowaną ciecierzycę oraz trochę tahini i robimy z tego papkę blenderem. Do tego dolewamy zimną wodę (znawcy mówią, że z zamrażalnika... to jakieś hokus-pokus... ja w sumie to robię, choć nie wiem dlaczego), trochę oliwy i czosnku.<br />
<br />
Gdy już uzyskamy jednolitą pastę o pożądanej gęstości, możemy powiedzieć ... "Ha! Gotowe!".<br />
<br />
<center>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="//www.youtube.com/embed/ZWvGzlvPj6U" width="480"></iframe></center>
<br />
<br />
O zaletach dobrego hummusu nie muszę pisać. Jest zdrowy, daje siłę, czyści kichy i jedzą go w krajach, gdzie brody noszą wyłącznie mężczyźni. Oraz na Kaukazie, gdzie brodacze szydzą z Cara Wlada.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-Fc85b2BhMc8/U3JlO16R7eI/AAAAAAAAEho/9pL8li3MeKo/s1600/hummus2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-Fc85b2BhMc8/U3JlO16R7eI/AAAAAAAAEho/9pL8li3MeKo/s1600/hummus2.jpg" height="426" width="640" /></a></div>
<br />Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4119051799323530184.post-26000130629247872132014-05-07T20:58:00.001+02:002014-05-07T20:58:06.929+02:00Pasta z papryki peperoni<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-4PYNil5u8Sc/U2qAOtkbR7I/AAAAAAAAEhE/yMu5a0iq-ig/s1600/pasta-pepperoni.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-4PYNil5u8Sc/U2qAOtkbR7I/AAAAAAAAEhE/yMu5a0iq-ig/s1600/pasta-pepperoni.jpg" height="426" width="640" /></a></div>
Pastę z papryki peperoni wykonać jest łatwo. Jest prosta, zdrowa, chyba tania i można ją stosować do wszystkiego - do kanapek, do dań ciepłych i zimnych, do deserów, zup i napojów.<br />
<br />
<b>Potrzebujemy tylko:</b><br />
<ul>
<li>fasoli z puszki</li>
<li>kukurydzy z puszki</li>
<li>papryki marynowanej</li>
</ul>
Dużo uprości też fasola z kukurydzą w sosie pomidorowym (jest taka puszka).<br />
<br />
Wszystko wrzucamy do jednego pojemnika i miksujemy blenderem. Proporcje jak kto lubi. Peperoni nie jest chyba ekstra ostra, jak np. jalapenos. Można śmiało rzucać 2 czy 8. Choć warto wypracować metodą prób i błędów takie proporcje, aby były dla nas adekwatne. Tzn. żeby papa parzyła, ale żebyśmy nie skończyli na intensywnej terapii, otoczeni ludźmi, którzy się z nas śmieją, bo leci nam krew z tyłka. To by było upokarzające i zagrażające życiu.<br />
<br />
<h3>
Dlaczego to jest takie zdrowe?</h3>
Przede wszystkim zdrowe są składniki - kukurydza, fasola, papryka. Nie ma tu nic więcej. Konserwanty - wg.ostatnich badań - powstrzymują nowotwory. Kapsaicyna zawarta w papryce robi dobrze na układ krwionośny i żołądek (chyba, że już mamy wrzody albo problemy z sercem), zaś fasola ogólnie jest dobrym, strączkowatym warzywem. Choć jeśli wierzyć niektórym naukowcom, zbyt duża ilość białka może szkodzić (komórki naprędce reprodukują się zamiast regenerować). <br />
<br />
No i co ? I tyle .To chyba oznacza powrót. Rok temu założyłem bloga facetwquchni.be, kilka dni temu zignorowałem sms od mojego dostawcy usług, że domena wygasa. Niech wygasa. Nie jestem blogerem, nie będę pisał regularnie. Będę wrzucał coś, jak będzie fajne. A pasta peperoni jest fajna.<br />
<br />
Zakończę wielce optymistycznym akcentem:<br />
<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/s10ldVRHRSw" width="420"></iframe>Unknownnoreply@blogger.com0